"You want to see the ripper?" (goede versie)
Door: perjalanansaya
Blijf op de hoogte en volg Lauren
10 Augustus 2010 | Indonesië, Batavia
Aduh!
Hier ben ik weer, deze keer wat meer gerustgesteld en ook weg van de westkust. Ik merk dat ik steeds minder tijd neem voor mijn blog, maar het lijkt me aan de andere kant ook wel leuk om alles later terug te lezen. Komtie.
Dag 6 en 7 Bali, Ubud
Zoals gezegd zijn we vanuit Kuta (erg toeristisch, maar ook errug leuk) naar Ubud vertrokken met onze chauffeur Wayang. Het huren van een chauffeur is hier ontzettend goedkoop, vaak nog goedkoper dan een shuttlebus. Bovendien heb je bij een chauffeur de luxe van airco, genoeg zitplek en weinig last van zweetlucht of travo's die je gefascineerd aankijken. In Ubud verbleven we in een Homstay genaamd Canderi (spreek uit als Tjandrie). Of heb ik dit al verteld? De dagen hier hebben we veel gewandeld langs rijstvelden, tempels en door kleine dorpjes die ze hier bij bosjes hebben. We sliepen verdeeld in 2 kamers. Deze waren tot op zekere hoogte schoon, en de bedden waren oke. Xio had het wat minder confortabel, en moest het doen met een pittenzak-matras. Het was er heel rustig. Af en toe het gezeik van een kat, maar vooral het monotone geluid van de ventilator/lamp die deed denken aan het ijzer van een schaats die over het ijs ging. De eerste dag hebben we zo ontzettend lekker gegeten bij een warung. Het was de eindeloze klim (trap van 1 km.) en het lange wachten (1 1/2u) waard. Nadat we de kokkin complimenteerde over het eten kwam er lachend een 'Dankjewel liefje' uit, hahaha zo schattig. Op de terugweg een paar keer in m'n broek gepist, deels van angst, deels van het lachen. Lauri en ik waren er namelijk van overtuigt dat de half tamme oma van 120 (die in de Homestay woonde.. dat wil zeggen: de hele dag sliep en 's avonds als je het niet verwachtte ineens als een plant/dooie op een stoel ging zitten in een donker hoekje.) ons achtervolgde. Gelukkig was dit niet zo.
De tweede dag dus weer onze wandelschoenen aangetrokken om lekker actief nog een wandeling te maken. Ons eindpunt zou de rivier zijn die we al ergens onder ons hoorden stromen. Jammer genoeg hoorde we onderweg dat het bruggetje naar de rivier was afgebroken, en dat we beter een stukje terug konden gaan 'If we want to see the ripper.' The Ripper, een van de eigenaardigheden hier: alles met een 'f' of 'v' wordt hier een 'p' (en soms is het zelfs zo erg dat het andersom ook geldt: "Fotatoe por you?"). Dit levert hele aparte gesprekken op waarin 'partying', 'parting' werd, en dit vanzelfsprekend door ons werd begrepen als 'farting'.
Dag 8 Bali, Gilimanuk
Gister zijn we weer vertrokken uit Ubud, heel fijn om steeds zo kort ergens te zijn! Zo worden dingen geen gewoonte, en blijf je nieuwe dingen zien. Met chauffeur wayang zijn we richting de westkust gegaan vanwege het plan om naar Java af te reizen. Zoals jullie weten is dit niet, danwel half, doorgegaan. Tijdens deze lange rit van 6 uur zijn we gestopt bij Tanah Lot waar Ilse weer erg in trek was bij de lokale bevolking vanwege haar huidskleur. Dit was erg mooi! Jammer genoeg was het vloed, en hadden we geen tijd om te wachten. We zijn er dus niet op geweest. Daarna een stop gemaakt bij een strandje waar we even hebben gegeten: sate ayam stond voor mij weer op het menu! En wat was dat vies. Nu ik het veel eet wordt ik langzaamaan wat kieskeuriger; ik weet wat lekker is, en wat niet. Welk gerecht goed bereid is, en welke niet. Dit was dus niet te vreten, maar honger maakt rauwe bonen zoet. Dus ik propte het maar naar binnen. Het volk wat hier was waren voornamelijk hippies. We zaten naast een Franse Jesus, moet je ook eens meegemaakt hebben.
Daarna in 1x doorgereden naar de westkust van Bali: Gilimanuk. Waar Ilse en ik een nachtje gingen slapen om de volgende dag toch nog even naar Java te gaan. Gewoon, voor het idee.
Het hotel waar we verbleven zag er super schattig uit, met geweldig lelijke dingen zoals felbaluwe kanten grodijntjes, roze dekbedovertrekken en kitschachtige lampjes.. heerlijk! Voelde me gelijk thuis. Helaas werd dit gevoel erntig verstoord door de ontzettend hoge sneaky-factor van de mensen die daar werkten. Pure geldwolven waren dit. Over wolven (oke het was een hond, maar z'n ogen waren evil als die van een hyena) gesproken; eentje heeft ons bijna gebeten. Deze hele actie had een hoog Mrs Bean gehalte. We zagen het somber in. Dus gingen we naar de karaokebar! Het publiek: zo'n 10 mensen die of daar werkten, of knock-out aan de bar lagen, of werkten als prostitue. Gezellig! Dit ging 'm wel worden. We hadden gezelschap van Eckie, die gelijk bij binnenkomst bij ons kwam zitten en zich voorstelde als 'Your companie for this evening'. Het klonkt wat apart, maar het bleek heel gezellig. Zij zag dat ik uit Indonesie kom. Dat hebben wel meer mensen hier. Vaak wordt ik met lcihte herkenning en een fleugje twijfel aangekeken. Sommigen vragen aan me of ik echt uit Nederland kom, andere stellen gelijk vast dat ik vast ergens uit Jakarta kom. Heel apat! Denk dat het ook komt omdat ik al wat bruiner ben dan eerst.
In de bar werd ons Indonesisch op de proef gesteld toen we een van de populaire nummers van hier gingen zingen. Door de krekelgeluiden heen was er ook wat geklap, we voelden ons winnaars. En deden er nog een, en nog een, en nog maar een biertje.
De volgende ochtend hadden we om 8:00 ontbijtservice, goed gepland weer. Om 9:00 zaten we op de scooter naar de haven, waar we zouden besluiten of we nog naar Java zouden gaan of niet. Uiteindelijk hebben we dit toch niet gedaan omdat het ont werd afgeraden (we hadden maar 1 dag, ieder 2 grote tassen en totaal geen plan of idee wat we daar zouden doen). Ik heb Java gezien vanaf de kust, even gezwaaid, en toen in de shuttlebus gestapt naar Lovinabeach, waar ik nu ben.
Morgen gaan we weer met Wayang richting de warmwaterbronnen, en slapen we bij de vulkaan. Daarna naar Amed.
Selamat Pagi voor jullie!
Hier ben ik weer, deze keer wat meer gerustgesteld en ook weg van de westkust. Ik merk dat ik steeds minder tijd neem voor mijn blog, maar het lijkt me aan de andere kant ook wel leuk om alles later terug te lezen. Komtie.
Dag 6 en 7 Bali, Ubud
Zoals gezegd zijn we vanuit Kuta (erg toeristisch, maar ook errug leuk) naar Ubud vertrokken met onze chauffeur Wayang. Het huren van een chauffeur is hier ontzettend goedkoop, vaak nog goedkoper dan een shuttlebus. Bovendien heb je bij een chauffeur de luxe van airco, genoeg zitplek en weinig last van zweetlucht of travo's die je gefascineerd aankijken. In Ubud verbleven we in een Homstay genaamd Canderi (spreek uit als Tjandrie). Of heb ik dit al verteld? De dagen hier hebben we veel gewandeld langs rijstvelden, tempels en door kleine dorpjes die ze hier bij bosjes hebben. We sliepen verdeeld in 2 kamers. Deze waren tot op zekere hoogte schoon, en de bedden waren oke. Xio had het wat minder confortabel, en moest het doen met een pittenzak-matras. Het was er heel rustig. Af en toe het gezeik van een kat, maar vooral het monotone geluid van de ventilator/lamp die deed denken aan het ijzer van een schaats die over het ijs ging. De eerste dag hebben we zo ontzettend lekker gegeten bij een warung. Het was de eindeloze klim (trap van 1 km.) en het lange wachten (1 1/2u) waard. Nadat we de kokkin complimenteerde over het eten kwam er lachend een 'Dankjewel liefje' uit, hahaha zo schattig. Op de terugweg een paar keer in m'n broek gepist, deels van angst, deels van het lachen. Lauri en ik waren er namelijk van overtuigt dat de half tamme oma van 120 (die in de Homestay woonde.. dat wil zeggen: de hele dag sliep en 's avonds als je het niet verwachtte ineens als een plant/dooie op een stoel ging zitten in een donker hoekje.) ons achtervolgde. Gelukkig was dit niet zo.
De tweede dag dus weer onze wandelschoenen aangetrokken om lekker actief nog een wandeling te maken. Ons eindpunt zou de rivier zijn die we al ergens onder ons hoorden stromen. Jammer genoeg hoorde we onderweg dat het bruggetje naar de rivier was afgebroken, en dat we beter een stukje terug konden gaan 'If we want to see the ripper.' The Ripper, een van de eigenaardigheden hier: alles met een 'f' of 'v' wordt hier een 'p' (en soms is het zelfs zo erg dat het andersom ook geldt: "Fotatoe por you?"). Dit levert hele aparte gesprekken op waarin 'partying', 'parting' werd, en dit vanzelfsprekend door ons werd begrepen als 'farting'.
Dag 8 Bali, Gilimanuk
Gister zijn we weer vertrokken uit Ubud, heel fijn om steeds zo kort ergens te zijn! Zo worden dingen geen gewoonte, en blijf je nieuwe dingen zien. Met chauffeur wayang zijn we richting de westkust gegaan vanwege het plan om naar Java af te reizen. Zoals jullie weten is dit niet, danwel half, doorgegaan. Tijdens deze lange rit van 6 uur zijn we gestopt bij Tanah Lot waar Ilse weer erg in trek was bij de lokale bevolking vanwege haar huidskleur. Dit was erg mooi! Jammer genoeg was het vloed, en hadden we geen tijd om te wachten. We zijn er dus niet op geweest. Daarna een stop gemaakt bij een strandje waar we even hebben gegeten: sate ayam stond voor mij weer op het menu! En wat was dat vies. Nu ik het veel eet wordt ik langzaamaan wat kieskeuriger; ik weet wat lekker is, en wat niet. Welk gerecht goed bereid is, en welke niet. Dit was dus niet te vreten, maar honger maakt rauwe bonen zoet. Dus ik propte het maar naar binnen. Het volk wat hier was waren voornamelijk hippies. We zaten naast een Franse Jesus, moet je ook eens meegemaakt hebben.
Daarna in 1x doorgereden naar de westkust van Bali: Gilimanuk. Waar Ilse en ik een nachtje gingen slapen om de volgende dag toch nog even naar Java te gaan. Gewoon, voor het idee.
Het hotel waar we verbleven zag er super schattig uit, met geweldig lelijke dingen zoals felbaluwe kanten grodijntjes, roze dekbedovertrekken en kitschachtige lampjes.. heerlijk! Voelde me gelijk thuis. Helaas werd dit gevoel erntig verstoord door de ontzettend hoge sneaky-factor van de mensen die daar werkten. Pure geldwolven waren dit. Over wolven (oke het was een hond, maar z'n ogen waren evil als die van een hyena) gesproken; eentje heeft ons bijna gebeten. Deze hele actie had een hoog Mrs Bean gehalte. We zagen het somber in. Dus gingen we naar de karaokebar! Het publiek: zo'n 10 mensen die of daar werkten, of knock-out aan de bar lagen, of werkten als prostitue. Gezellig! Dit ging 'm wel worden. We hadden gezelschap van Eckie, die gelijk bij binnenkomst bij ons kwam zitten en zich voorstelde als 'Your companie for this evening'. Het klonkt wat apart, maar het bleek heel gezellig. Zij zag dat ik uit Indonesie kom. Dat hebben wel meer mensen hier. Vaak wordt ik met lcihte herkenning en een fleugje twijfel aangekeken. Sommigen vragen aan me of ik echt uit Nederland kom, andere stellen gelijk vast dat ik vast ergens uit Jakarta kom. Heel apat! Denk dat het ook komt omdat ik al wat bruiner ben dan eerst.
In de bar werd ons Indonesisch op de proef gesteld toen we een van de populaire nummers van hier gingen zingen. Door de krekelgeluiden heen was er ook wat geklap, we voelden ons winnaars. En deden er nog een, en nog een, en nog maar een biertje.
De volgende ochtend hadden we om 8:00 ontbijtservice, goed gepland weer. Om 9:00 zaten we op de scooter naar de haven, waar we zouden besluiten of we nog naar Java zouden gaan of niet. Uiteindelijk hebben we dit toch niet gedaan omdat het ont werd afgeraden (we hadden maar 1 dag, ieder 2 grote tassen en totaal geen plan of idee wat we daar zouden doen). Ik heb Java gezien vanaf de kust, even gezwaaid, en toen in de shuttlebus gestapt naar Lovinabeach, waar ik nu ben.
Morgen gaan we weer met Wayang richting de warmwaterbronnen, en slapen we bij de vulkaan. Daarna naar Amed.
Selamat Pagi voor jullie!
-
10 Augustus 2010 - 08:13
Mamsie:
ha meiden, wat maken jullie veel mee zeg! ik kan me voorstellen Lau dat je nu pas je roots voelt als je er middenin zit. Echt fijn! hebben juillie al contact met Cos en Gin gehad? En geen last van het eten :(?? dikke knuffel van mam . ps. Lau jullie hebben een mooie intercom van Andriessen gekregen. xxxxx -
10 Augustus 2010 - 09:02
Papi:
Gossie meisjes wat een verhaal, je had schrijfster moeten worden Lauren. Die chaufeur Wajang heeft die een visitekaartje, anders vraag je maar hoe hij te bereiken is. Liz en pap zijn er van 1 okt t/m 15 okt. en willen miscchien van zijn diensten gebruik maken.
Check ook even ons hotel als je tijd hebt naam is IDA hotel Jl.Kahyangan Suci. Office Jl Tegal Wangi Kuta, Bali 80361D
Er zal beslist weer een tijd komen dat je weer terug wil, maar plan alles van tevoren en niet meer dan 3 a 4 dagen in een stad kizz cium papi -
10 Augustus 2010 - 15:58
Thea Frijters:
Hallo meiden allemaal,
Het is zo leuk om alles te lezen wat jullie meemaken, ik zie het zo voor me. Ik kan me zo voorstellen dat jullie heel wat aflachen bij alle spannende, verwarde en onverwachtse situaties.
Lauren, je schrijfstijl is heel beeldend!
Veel plezier nog en een goede reis verder!
liefs,
Thea -
10 Augustus 2010 - 16:37
Roy & Eva:
Hoi lauren
net je laatste reiverslag gelezen weer een hoop meegemaakt leuk hoor. als ik thuis kom van mijn werk is dat het eerste wat ik doe computer aan e mail aanklikken en je reisverslag lezen af en toe vergeet ik eva te groeten.maar ja dat hoort ook bij de hillebrandts nou veel plezier verder en doe de groeten aan de meiden
gr. roy&eva -
10 Augustus 2010 - 20:27
Louis:
Hallo Lauren,
Hoe meer ik meega in jouw reisverslag, des temeer ik ook het verlangen krijg om ook naar Indonesia te gaan.
Dat je vanwege de vloed niet bij de Tempel op Tanah Lot kon komen is ook geen gemis, daar licht toch alleen maar een slang van een paar meter, en voor mij is die nog opgezet ook.
Ik zou wel een vest meenemen als je naar de vulkaan toegaat.
En eieren koken bij die warmwaterbronnen is ook een leuke bezigheid.
veel plezier
gr Ludwig -
11 Augustus 2010 - 14:39
Georgina:
Hey zusje, ik herken je zo in deze lachwekkende verhalen! Haha, jammer dat je niet meer naar java bent gegaan, maar mammie en ik hadden het idee om volgend jaar alsnog met zn 3en te gaan :)hopen dat dat je een beetje opfleurt. Veel plezier! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
