Dag 14 tm 19 'Hello mister, how are you tomorrow?'

Selamat Pagi iedereen. Het is alweer een hele tijd geleden, de tijd gaat zo snel! Dus ik ben er maar weer even voor gaan zitten om de afgelopen 6 dagen jullie te beschrijven. Here we go..


Dag 14 Amed, Bali -
Dag 15 Candi Dasa, Bali
Mijn laatste blog over Amed (waar we 3 dagen zijn geweest) ging over de zoektocht naar de laundry en scooterverhuur. Vooral het laatste in noemenswaardig. In Amed (en eigenlijk heel Indonesie) is een scooter het beste vervoersmiddel; veel bergen, en te weinig auto's die hier de kracht voor hebben. Ook wij besloten aan de scooter te gaan: Merel en Xio op eentje, Ilse een eigen, en Lauri en ik op de andere. Wat was dit gaaf! Je scheurt langs alle huizen, gaat over bergen, en kan genieten van het mooie uitzicht. 's Middags gingen we weer op pad, opzoek naar mooie strandjes en leuke warungs. Alles ging goed, totdat Lauri en ik -nadat Ilse een uur daarvoor al aan de afgrond ging met haar brommer- een bocht maakten op een steen en ineens op de grond lagen. Het ging zo snel! Ik had niet eens door wat er gebeurde en had totaal geen pijn (mede doordat Lauri als een kussen fungeerde aangezien ik bovenop haar viel). Toen ik me op mijn rug keerde kwamen er ineens allemaal mannen op ons afgerend.. blijkbaar zag het er toch wat ernstiger uit dan dat het voelde. Of had deze hulp toch een andere reden? Toen ik wat beter om me heen keek om de schade die we hadden aangericht beter te kunnen bevatten, zag ik ineens dat we allebei topless op de grond lagen. Leuk, zo'n strapless jurkje. Snel stonden we op, hesen we onze jurkjes op, peuterde we de steentjes uit Lauri's knie en elleboog, depte we het bloed van mijn knie en Lauri's hele been, en gingen weer verder. Dit was toch iets te voorbarig, en we besloten even de wonden schoon te maken bij de duikschool.
Voor de moeders en vaders (hoi!): alles is goed. Ik heb niets, Lauri heeft er wel wat wonden en korsten aan overgehouden die ze dagelijks eraf peutert en opeet, maar verder alles prima. (Schadekosten daargelaten)
De volgende ochtend zijn we met chauffeur naar Candi Dasa gereden, vanuit daar de ochtend daarop richting Gili met de boot! Candi Dasa is een klein gehucht met eigenlijk maar 1 straat. Hier hebben we niet zoveel boeiends gedaan: beetje op het strand geleden en gegeten. Voor de volgende dag zochten we een goede deal voor de boot naar Gili en vervoer naar Padang Bai (haven met alle boten naar Gili en Lombok). Xio en ik kwamen een hele aardige man tegen die ons een -naief als we zijn- goede deal gaf: 550.000 RP per persoon om eerst langs een ATM te rijden (want die zijn erg schaars in Bali bij de oostkust), dan naar Padang Bai. De kosten van de boot zaten er ook al bij. Hadden we maar gezegd 'No thank you', hadden we z'n snor er maar afgeschoren, hadden we hem maar opgesloten in zijn eigen auto nadat we de relaxing-cd (dit is een bepaald nummer wat continu wordt gedraaid hier in Bali en Lombok. Lauri en ik barsten iedere keer als we dit horen spontaan in tranen uit van het lachen en frustratie.) van Bali in de cdspeler hadden gestopt. De volgende dag bleek namelijk dat we te maken hadden met een oplichter. Heen en terug naar Lombok (verder dan Gili, waar wij moesten zijn) kostte namelijk 250.000 RP.

Dag 16 Gili Trawangan
De volgende ochtend zijn we om 8:00 vertrokken richting de haven en de fastboat naar Gili. Handig om te weten over 'fastboats': een fastboat is pas een fastboat als hij ook daad werkelijk fast is. Ook is het geen fastboat als er zo'n 70 mensen op moeten en maar plaats is voor 40. Een fastboat moet er bovendien ook niet uitzien als een uit de hand gelopen roeiboot.
Als alle bovengenoemde dingen niet overeenkomen met wat je ziet; ga er dan maar vanuit dat je bent opgelicht and join our club!
Het wachten op deze aftandse roeiboot duurden ook lang. Daar stonden we; de bende van ellende, in de brandende zon, en allemaal irritante halve tamme mensen die sarongs en verrot fruit probeerde te verkopen. Waarempeldrempel.. tussen al deze gezichten, al deze irritante toeristen, zie ik weer een bekend gezicht. En weer van de KABK (mijn kunstacademie). Of kwam er een zonnesteek op? Toen ik het later op de boot vroeg ("Ken ik jou niet ergens van?") klopte mijn vermoeden. De wereld is klein, of de KABK te groot.
Toen we 4 uur later (wat nou fastboat) eidelijk weer met beide benen op de grond stonden zijn we gaan lopen naar ons hotel. Deze zat ergens midden in de ghetto van Gili. Aan de kust is Gili namelijk een grote boulevard: restaurants, winkeltjes en heel veel westers eten. Een soort Salou, maar dan met pindasaus. Maar als je een straatje landinwaarts gaat, bevindt je gelijk in de armoedige omstandigheden van het eiland. De huizen vallen enigszins uit elkaar, de mensen bedelen op straat en de honden met vlooien vliegen je om de oren. Gelukkig hadden we het hotel al vrij snel gevonden. We werden verwelkomd door de eignaar. Type kleine Indo maffiabaas met geepileerde wenkbrauwen, zonnebril met blauwe glazen op z'n hoofd, en onverstaanbaar accent. De kamer was geweldig: geen lakens, een koude douche en er waren wat complicaties met het doortrekken. 12 uur later bleek waarom, maar daar kom ik nog op terug.
Deze dag was onze chilldag na de scooterval. Heerlijk op het strand gelegen, gesnorkeld (mooie vissen!) en lekkere pizza gegeten (beetje jammer van de katten die om de seconde om je been kroelen en je achterlaten met vlooienbeten). Voor het eten en na het douchen wilden we de zonsondergang zien op de berg, dat stond namelijk in Rough Guide, dus dat doen we dan. Deze berg hadden we een beetje onderschat qua intensiteit. Merel was al als een speer weg en hadden we na 5 min. al niet meer in ons visier. Wij strompelde onhandig de berg op terwijl we liedjes zongen ('Bakkeeneuro') en nipte van onze Large Bintang. Toen we na 10 min. eindelijk boven waren was daar de zon: mooi rood zaols hij is als hij ondergaat, nog net stak hij uit boven de bergen van Lombok, en hier en daar een silhouet van een boom. Prachtig! Als we net iets sneller die berg waren opgerold hadden we dit inderdaad kunnen zien.
's Avonds wilden we eindelijk weer eens uitgaan, lekker dansen! Helaas is het hier rammadan. Uitgaan met rammadan is jammerdan. De muziek ging om 12 uur uit, samen met de lichten.
Toen we 's nachts thuiskwamen, kwam de eigenaar gestresst op ons af. 'Toiletplush check in your room, not working water.' Met opgetrokken wenkbrauwen lieten we de man binnen, hij rende het toilet in en schreeuwde iets wat klonk als 'Tarawgbrrhgtr'. Bleek dat ik de toiletflush niet naar beneden had gedaan, en hierdoor het hele hotel geen water had. Na mijn excuses zijn we heerlijk ons spijkerbed ingekropen, hebben onze geimproviseerde laken over ons heen geslagen (sarong) en zijn gaan slapen terwijl het gekrijs van de Moskee in onze oren klonken. Selamat Tidor!


Dag 17 tm 19 Lombok
's Ochtends rond 10:00 pakte we de boot naar Lombok. De man die ons het boottochtje verkocht stond ons allemaal niet aan. We werden afgezet, maar het boeide ons niet meer. We willen gewoon naar Lombok! Dus daar zaten we dan; de initiatiefnemer, het moedertje, de gangmaker, de nuchtere en de dromer. Met Gili achter ons, het landschap van Lombok voor ons, en om ons heen het zoute water. Na een half uurtje waren we er al, en werden opgewacht door hordes mensen aan de kust, wat later meer leek op een maffia meeting. 'Transport' hier, 'Transport' daar, en zelfs 'I wanna see your fuss'. Ze waren zo opdringerig! Voordat we het wisten zaten we in de grootste ragbak die ik ooit heb gezien, en reden we richting een plaatst waarvan ik de naam kwijt ben. We hebben daar even een broodje gegeten, en konden toen onze huurauto ophalen (nadat ik bijna een barfie had gelegd op de wc). We waren er snel overeens dat Merel onze chauffeur zou worden omdat ze al ervaring heeft met linksrijden. Het verkeer in Indonesie is tamelijk hectisch op het eerste gezicht, maar als je het een beetje door hebt valt het wel mee. Er wordt heel veel getoeterd: als er wordt ingehaald, in de dode hoeken van het berglandschap, als het groen is, als er een halve tamme kip op de weg loopt en als je iemand wilt groeten. Een muzikaal gebeuren dus!
Deze eerste dag in Lombok was het de 17e van Augustus; Independence Day! Dit is dus weer een typische situatie voor ons. Wij zouden namelijk de bende van ellende niet zijn als we totaal iets van deze dag mee zouden krijgen. Geen parade, dans of muziek gezien of gehoord. Wij zaten in de bergen, and we loved it! Het is hier prachtig, heerlijk rustig en het voelt echter aan dan bijvoorbeeld Kuta Bali of Gili. De rijstvelden zijn mooi, de wolken sieren de bergen en het licht valt zo bijzonder op de bomen dat de weerkaatsing soms als sneeuw lijkt.
In het noorden hebben we een hotel genomen voor een dagje; midden in de bergen. Er was daar verder niet veel te doen, dus besloten de de 2e dag in Lombok een wandelingetje erin te gooien naar de watervallen en bergen. Dit lag gelukkig binnen ons conditie capaciteit (Xio en ik komen maar moeilijk op gang wat dat betreft), en het was prachtig. We hebben onder de waterval gezwommen, door een irrigatietunnel gelopen ("There are no piss in the water"), jungletochtjes gemaakt, en uitgegleden over gladde stenen.

Dag 2 en 3 in Lombok volgen later vandaag!