Dag 10 t/m 13 'No Fear'
Door: perjalanansaya
Blijf op de hoogte en volg Lauren
13 Augustus 2010 | Indonesië, Batavia
Selamat Siang lieve mensen,
allereerst wil ik nog even zeggen (want dat heb ik nog helemaal niet gedaan) dat ik het zo leuk vindt dat er zoveel mensen meelezen en reageren! Waar ben ik gebleven? Mijn dagenradar en tijdsbesef heb ik achtergelaten in Nederland. Wil ik weten hoelaat het is, dan kijk ik naar de zon (en oke, reisgenootjes met een horloge zijn ook altijd fijn), wil ik weten wat voor dag het is dan denk ik bij mezelf 'Waarom wil ik dat eigenlijk weten?' en als ik honger heb ga ik eten. Het is zo fijn om niet in een bepaalde structuur te leven zoals we dat in Nederland kennen. Het feit dat je op vakantie bent en sowieso geen verplichtingen hebt speelt natuurlijk ook mee. Maar leven in Indonesie op zich is ook heel vrij en ongebonden ( tot op zekere hoogte). Dingen kunnen hier uit het niets ontstaan, zonder officiele verklaringen en/of goedkeuringen of regels. Een kippenhok is een stukje grond met gaas eromheen, een huis is iets met een dak van variabel materiaal, mag iemand ergens niet komen, dan wordt er een draadje gespannen, en een sok/plasticzakje aan een touw kan makkelijk door als vogelverschrikker.
Dag 10 Lovina Beach
Mijn laatste bericht ging over het avontuur van Ilse en mij in Gilimanuk. Na deze belevenis zijn we de rest achterna gegaan met de shuttlebus naar Lovina beach. Lovina (betekenis: I Love Indonesie) ligt in het noorden van Bali aan de kust. Het is een uitgestrekt stuk strand waar allemaal dorpjes liggen, ons hotel lag in een van die dorpjes. Het hotel was redelijk oke, jammer dat de mensen buiten de toeristische plaatsen zo sneaky zijn als het om geld gaan. Hoe kleiner de plaatsjes hoe gretiger ze zijn! We hebben deze dag heerlijk 's ochtends lekker bij het zwembad gelegen. 's Middags richting het strand gegaan om te luchen en zonsondergang te bekijken terwijl we lastig werden gevallen met de gebruikelijke diensten (Massage? Transport? Fruit? Sarong?). De eerste keren kon ik dit nog wel verdragen, maar als nog een iemand me transport aanbiedt dan duw ik die scooter in z'n reet en geef gas. Na de mooie zonsondergang hebben we wat gegeten bij een Italiaans restaurant (cultuurbarbaren als we zijn) en teruggegaan naar het hotel. 100 m. naast het hotel was een bar met live muziek, altijd leuk! Bus Driver (spel) werd weer uit de kast gehaald door Lauri, en na 30 min. kwam het bier onze oren uit. En mond. Dit is typisch een ding voor Lauri; iets drinken voordat ze in lachen uitbarst, dit fenomeen noemen wij 'Splash'. Een tip voor de rest: ga nooit tegenover Lauri zitten. De rest van de avond hebben we meegezongen met de band, was zo leuk. Hoog hippie gehalte, maar daar houden we wel van. Kommaardoor met The Eagles, The Beatles, Jack Johnson en Lenny Kravits! We kenden het allemaal (of niet maar dan blerden we gewoon maar wat) en zongen allemaal uit volle borst mee. Volgende dag standaard ontbijtje van ons: Banana pancake with sugar and honey.
Dag 11 Toya Bonka
Na Lovina hadden we het geweldige idee om bij de vulkaan Gobur te slapen, en 's ochtends de volkaan te beklimmen. Deze ligt in een groot gat wat van origine een krater is, daarbinnen slaapt een groot meer. Wayang heeft ons hier naartoe gebracht. Ondertussen zijn we gestopt bij de Warm Water bronnen. Ik zal jullie even proberen uit te leggen hoe het voor ons is om dingen als dit te bezoeken. Laat ik ons even voorstellen: Lauri, blond Nederlands meisje - Merel, blond Nederlands meisje - Ilse, blond Nederlands meisje - Xio, wat doet die 'Spaanse/Israelische' bij al die Nederlandse meisjes - En ik, 'You look... Indonesian..'. Laat ik het maar zeggen zoals het is: mensen zijn enigszins gefascineerd door ons groepje. Er is Merel zelfs al gevraagd of ze getrouwd is. Het bezoek aan de warmwaterbron was dan ook een uitstekende gelegenheid voor de plaatselijke bevolking om ons goed in zich op te nemen, we moesten hier namelijk in badkleding (dat heb je he, met water). Fluisterende meisjes, starende jongens met hun mond nog net niet zo ver open dat je hun maag kan zien en lachende mannen. Hierna naar een boedhistische tempel geweest. Onze toeristische outfitjes werden ineens omgetoverd tot Sarongs, en Wayang keek z'n ogen uit. 'Very beautiful, very beautiful.' Op de een of andere manier doen tempels mij niet zoveel. Ik kan me er zo moeilijk in verplaatsen, en blijf het zien zoals het is zonder verdere betekenis: een stenen muur met daarin beelden en hier en daar een offer in de vorm van bloemen en fruit. Deze tempel was anders, mede door de lokatie. Je had een geweldig uitzicht over de bergen, het was groot, en het leefde. De monniken (op z'n Engels 'Monniks' volgens Lauri) woonden, rusten, mediteerden en aten daar nog steeds. Dat voelde je ook, en dat maakte het wel bijzonder. Hierna nog even snel gestopt bij een warung, om onze reis naar de vulkaan voort te zetten. Tijdens de nog 4-uur-durende trip werd Akon gedraaid. 'I like this song', zei Wayang met een grote glimlach. 'Yeah you like Akon? Hmm. You look a bit like him!' (Lauri) Hahahaha. Gelukkig is z'n Engels niet zo heel goed, en altijd als hij iets niet begrijpt verschijnt er een lach op z'n pretgezicht. Toen dus ook. ;-)
's Middags kwamen we aan in Toya Bonka, een verschrikkelijk klein gehucht te midden van alle bergen en aan de voet van ons slachtoffer van de volgende ochtend: Vulkaan Gabur. Er was geen warm water, de badkamer deur was kapot, het water van de douche stroomde vrolijk de hele badkamer door en om de 5 min. werden we overvallen door de ergste graflucht die je kan voorstellen. We zijn vroeg naar bed gegaan in de wetenschap dat de tijd zo sneller gaat, maar ook omdat we de volgende ochtend om 03:30 gewekt werden door onze gids voor de lange klim.
Om 01:00 werden we echter al wakker. Deze keer niet door het gesnurk van Ilse (grapje hoor!) maar door, zoals het leek, een tornado die langs ons hutje (want meer dan dat was het echt niet) scheerde. 'No fucking way dat ik die wandeling doe' klonk al uit de kamer van XIo, Lauri en mij. Jammer genoeg werden we om 03:30 toch gewekt, en zijn we er toch aan begonnen: de Grote Wandeling. Om 04:30 zijn we begonnen met lopen, om 09:00 waren we weer beneden. Prima gedaan ondanks de kou, regen, hoogtevrees van Xio, spastische enkels van mij, glibberige stenen, ontzettend steile afgrond, mist, wolken en het feit dat we absoluut geen uitzicht hadden vanwege het slechte weer. Je had me ook wijs kunnen maken dat we op een bergie van 2 m. stonden met ventilators en spoeiers eromheen. Geen mooie foto's dus. Voor het idee kan je het wel even googlen!
Dag 12 Amed
Deze dag, deze wandeling, dit verschikkelijke hotel en de overload aan stank en vliegen dwong ons om een dagje eerder richting Amed te gaan (Oostkust). Deze keer niet met Wayang, maar met Jero. Type: klein Indonesisch mannetje met Hawaishirt, zonnenbril als diadeem, ongeveer 25 jaar maar ziet eruit als 16, behulpzaam, en een piepstem zo hoog dat alleen honden erop reageerden. Hij was geboren in Toga Bonka, maar was te boeken als chauffeur (en later bleek ook als gids voor het beklimmen van de vulkaan, want waar komen we deze kleine man tegen alsof het de normaalste zaak van de wereld is: bovenaan vulkaan Gabur. 'Hey hello!') dus kwam regelmatig buiten het dorp. Als een speer reden we weg terwijl Justin Bieber uit de boxen klonk afgewisseld door het snerpende gezang van Jero..
Vaarwel Toga Bonko, tot nooit meer ziens!
's Middags kwamen we eindelijk aan in Amed.. There is a Heaven. Amed is een uitgestrekt gebied aan de ooskust van Bali. Oorspronkelijk is Amed maar een dorp, maar voor het gemak noemen ze het hele gebied zo. Heerlijke stranden, mooie golven, mooie hotels (veel vila's en appartementen) en mooie omgeving. Hier gaan we ons de komende 2 dagen prima vermaken! De eerste nacht hadden we nog geen hotel, en hadden per toeval eentje gevonden. SUper luze, en goedkoop! We deelden met z'n 5en een kamer, wat ook altijd erg gezellig is (ookal gingen we allemaal vrij snel knockout), hadden uitzicht op het strand(sterker nog: 1 stap buiten het hotel en je stond tot je knieen in de zee) en een chill restaurantje waar we dan ook heel gemakzuchtig hebben gegeten. Ons motto van gister en vandaag (dag 13) is namelijk: zo min mogelijk bewegen.
Dag 13 Amed
Dit motto zit er vandaag aardig in. Vanochtend voor pampus aan het zwembad gelegen. Mijn doel is namelijk om 'Gadogado' (Indobruin) te worden als ik terug ben. Aangezien Merel het voor elkaar heeft gekregen om bruiner te zijn dan ik, voel ik mij genoodzaakt elk zonnestraalte te pakken. 's Middags voelde Xio zich niet zo lekker, dus zijn Ilse, Merel, Lauri en ik op pad gegaan voor het zoeken naar Laundry service (we stinken namelijk een uur in de wind) en scooter verhuur. Beiden geslaagd! Dus zijn we even wat gaan eten bij een Warung aan het strand: Sata Kampur met rijst en groenten! Voor deze maaltijd was er echter iets gebeurd waardoor ik even dacht niets meer naar binnen te krijgen.
---WARNING, MAMA DONT READ THIS---
We hebben tijdens het tanken namelijk gezien hoe een kat werd aangereden.. Hij liep in alle onschuld met z'n vlooien over de weg, tot er keihard een brommer aankwam en recht over zijn lijfje heen reed. Totaal in chock kroop hij helemaal spastisch en super snel naar de kant. Z'n voor- en achterkant bewogen apart van elkaar. Degene die 'm had aangereden reed weer terug om het beestje te bekijken. Waarschijnlijk had hij de conclusie trokken dat hij niet meer te redden was, en nam hem mee in een roze plasticzakje om vervolgens weg te rijden terwijl de kat eruit probeerde te komen. Serieus.. ik ben nog nooit zo misselijk en ontdaan geweest van zoiets. En ik weet eigenlijk ook niet waarom ik dit in geuren en kleuren met jullie deel, haha. Was gewoon heel naar.
Straks eten, vanavond naar een bar met livemuziek.
Selamat Sore! Tot de volgende :)
allereerst wil ik nog even zeggen (want dat heb ik nog helemaal niet gedaan) dat ik het zo leuk vindt dat er zoveel mensen meelezen en reageren! Waar ben ik gebleven? Mijn dagenradar en tijdsbesef heb ik achtergelaten in Nederland. Wil ik weten hoelaat het is, dan kijk ik naar de zon (en oke, reisgenootjes met een horloge zijn ook altijd fijn), wil ik weten wat voor dag het is dan denk ik bij mezelf 'Waarom wil ik dat eigenlijk weten?' en als ik honger heb ga ik eten. Het is zo fijn om niet in een bepaalde structuur te leven zoals we dat in Nederland kennen. Het feit dat je op vakantie bent en sowieso geen verplichtingen hebt speelt natuurlijk ook mee. Maar leven in Indonesie op zich is ook heel vrij en ongebonden ( tot op zekere hoogte). Dingen kunnen hier uit het niets ontstaan, zonder officiele verklaringen en/of goedkeuringen of regels. Een kippenhok is een stukje grond met gaas eromheen, een huis is iets met een dak van variabel materiaal, mag iemand ergens niet komen, dan wordt er een draadje gespannen, en een sok/plasticzakje aan een touw kan makkelijk door als vogelverschrikker.
Dag 10 Lovina Beach
Mijn laatste bericht ging over het avontuur van Ilse en mij in Gilimanuk. Na deze belevenis zijn we de rest achterna gegaan met de shuttlebus naar Lovina beach. Lovina (betekenis: I Love Indonesie) ligt in het noorden van Bali aan de kust. Het is een uitgestrekt stuk strand waar allemaal dorpjes liggen, ons hotel lag in een van die dorpjes. Het hotel was redelijk oke, jammer dat de mensen buiten de toeristische plaatsen zo sneaky zijn als het om geld gaan. Hoe kleiner de plaatsjes hoe gretiger ze zijn! We hebben deze dag heerlijk 's ochtends lekker bij het zwembad gelegen. 's Middags richting het strand gegaan om te luchen en zonsondergang te bekijken terwijl we lastig werden gevallen met de gebruikelijke diensten (Massage? Transport? Fruit? Sarong?). De eerste keren kon ik dit nog wel verdragen, maar als nog een iemand me transport aanbiedt dan duw ik die scooter in z'n reet en geef gas. Na de mooie zonsondergang hebben we wat gegeten bij een Italiaans restaurant (cultuurbarbaren als we zijn) en teruggegaan naar het hotel. 100 m. naast het hotel was een bar met live muziek, altijd leuk! Bus Driver (spel) werd weer uit de kast gehaald door Lauri, en na 30 min. kwam het bier onze oren uit. En mond. Dit is typisch een ding voor Lauri; iets drinken voordat ze in lachen uitbarst, dit fenomeen noemen wij 'Splash'. Een tip voor de rest: ga nooit tegenover Lauri zitten. De rest van de avond hebben we meegezongen met de band, was zo leuk. Hoog hippie gehalte, maar daar houden we wel van. Kommaardoor met The Eagles, The Beatles, Jack Johnson en Lenny Kravits! We kenden het allemaal (of niet maar dan blerden we gewoon maar wat) en zongen allemaal uit volle borst mee. Volgende dag standaard ontbijtje van ons: Banana pancake with sugar and honey.
Dag 11 Toya Bonka
Na Lovina hadden we het geweldige idee om bij de vulkaan Gobur te slapen, en 's ochtends de volkaan te beklimmen. Deze ligt in een groot gat wat van origine een krater is, daarbinnen slaapt een groot meer. Wayang heeft ons hier naartoe gebracht. Ondertussen zijn we gestopt bij de Warm Water bronnen. Ik zal jullie even proberen uit te leggen hoe het voor ons is om dingen als dit te bezoeken. Laat ik ons even voorstellen: Lauri, blond Nederlands meisje - Merel, blond Nederlands meisje - Ilse, blond Nederlands meisje - Xio, wat doet die 'Spaanse/Israelische' bij al die Nederlandse meisjes - En ik, 'You look... Indonesian..'. Laat ik het maar zeggen zoals het is: mensen zijn enigszins gefascineerd door ons groepje. Er is Merel zelfs al gevraagd of ze getrouwd is. Het bezoek aan de warmwaterbron was dan ook een uitstekende gelegenheid voor de plaatselijke bevolking om ons goed in zich op te nemen, we moesten hier namelijk in badkleding (dat heb je he, met water). Fluisterende meisjes, starende jongens met hun mond nog net niet zo ver open dat je hun maag kan zien en lachende mannen. Hierna naar een boedhistische tempel geweest. Onze toeristische outfitjes werden ineens omgetoverd tot Sarongs, en Wayang keek z'n ogen uit. 'Very beautiful, very beautiful.' Op de een of andere manier doen tempels mij niet zoveel. Ik kan me er zo moeilijk in verplaatsen, en blijf het zien zoals het is zonder verdere betekenis: een stenen muur met daarin beelden en hier en daar een offer in de vorm van bloemen en fruit. Deze tempel was anders, mede door de lokatie. Je had een geweldig uitzicht over de bergen, het was groot, en het leefde. De monniken (op z'n Engels 'Monniks' volgens Lauri) woonden, rusten, mediteerden en aten daar nog steeds. Dat voelde je ook, en dat maakte het wel bijzonder. Hierna nog even snel gestopt bij een warung, om onze reis naar de vulkaan voort te zetten. Tijdens de nog 4-uur-durende trip werd Akon gedraaid. 'I like this song', zei Wayang met een grote glimlach. 'Yeah you like Akon? Hmm. You look a bit like him!' (Lauri) Hahahaha. Gelukkig is z'n Engels niet zo heel goed, en altijd als hij iets niet begrijpt verschijnt er een lach op z'n pretgezicht. Toen dus ook. ;-)
's Middags kwamen we aan in Toya Bonka, een verschrikkelijk klein gehucht te midden van alle bergen en aan de voet van ons slachtoffer van de volgende ochtend: Vulkaan Gabur. Er was geen warm water, de badkamer deur was kapot, het water van de douche stroomde vrolijk de hele badkamer door en om de 5 min. werden we overvallen door de ergste graflucht die je kan voorstellen. We zijn vroeg naar bed gegaan in de wetenschap dat de tijd zo sneller gaat, maar ook omdat we de volgende ochtend om 03:30 gewekt werden door onze gids voor de lange klim.
Om 01:00 werden we echter al wakker. Deze keer niet door het gesnurk van Ilse (grapje hoor!) maar door, zoals het leek, een tornado die langs ons hutje (want meer dan dat was het echt niet) scheerde. 'No fucking way dat ik die wandeling doe' klonk al uit de kamer van XIo, Lauri en mij. Jammer genoeg werden we om 03:30 toch gewekt, en zijn we er toch aan begonnen: de Grote Wandeling. Om 04:30 zijn we begonnen met lopen, om 09:00 waren we weer beneden. Prima gedaan ondanks de kou, regen, hoogtevrees van Xio, spastische enkels van mij, glibberige stenen, ontzettend steile afgrond, mist, wolken en het feit dat we absoluut geen uitzicht hadden vanwege het slechte weer. Je had me ook wijs kunnen maken dat we op een bergie van 2 m. stonden met ventilators en spoeiers eromheen. Geen mooie foto's dus. Voor het idee kan je het wel even googlen!
Dag 12 Amed
Deze dag, deze wandeling, dit verschikkelijke hotel en de overload aan stank en vliegen dwong ons om een dagje eerder richting Amed te gaan (Oostkust). Deze keer niet met Wayang, maar met Jero. Type: klein Indonesisch mannetje met Hawaishirt, zonnenbril als diadeem, ongeveer 25 jaar maar ziet eruit als 16, behulpzaam, en een piepstem zo hoog dat alleen honden erop reageerden. Hij was geboren in Toga Bonka, maar was te boeken als chauffeur (en later bleek ook als gids voor het beklimmen van de vulkaan, want waar komen we deze kleine man tegen alsof het de normaalste zaak van de wereld is: bovenaan vulkaan Gabur. 'Hey hello!') dus kwam regelmatig buiten het dorp. Als een speer reden we weg terwijl Justin Bieber uit de boxen klonk afgewisseld door het snerpende gezang van Jero..
Vaarwel Toga Bonko, tot nooit meer ziens!
's Middags kwamen we eindelijk aan in Amed.. There is a Heaven. Amed is een uitgestrekt gebied aan de ooskust van Bali. Oorspronkelijk is Amed maar een dorp, maar voor het gemak noemen ze het hele gebied zo. Heerlijke stranden, mooie golven, mooie hotels (veel vila's en appartementen) en mooie omgeving. Hier gaan we ons de komende 2 dagen prima vermaken! De eerste nacht hadden we nog geen hotel, en hadden per toeval eentje gevonden. SUper luze, en goedkoop! We deelden met z'n 5en een kamer, wat ook altijd erg gezellig is (ookal gingen we allemaal vrij snel knockout), hadden uitzicht op het strand(sterker nog: 1 stap buiten het hotel en je stond tot je knieen in de zee) en een chill restaurantje waar we dan ook heel gemakzuchtig hebben gegeten. Ons motto van gister en vandaag (dag 13) is namelijk: zo min mogelijk bewegen.
Dag 13 Amed
Dit motto zit er vandaag aardig in. Vanochtend voor pampus aan het zwembad gelegen. Mijn doel is namelijk om 'Gadogado' (Indobruin) te worden als ik terug ben. Aangezien Merel het voor elkaar heeft gekregen om bruiner te zijn dan ik, voel ik mij genoodzaakt elk zonnestraalte te pakken. 's Middags voelde Xio zich niet zo lekker, dus zijn Ilse, Merel, Lauri en ik op pad gegaan voor het zoeken naar Laundry service (we stinken namelijk een uur in de wind) en scooter verhuur. Beiden geslaagd! Dus zijn we even wat gaan eten bij een Warung aan het strand: Sata Kampur met rijst en groenten! Voor deze maaltijd was er echter iets gebeurd waardoor ik even dacht niets meer naar binnen te krijgen.
---WARNING, MAMA DONT READ THIS---
We hebben tijdens het tanken namelijk gezien hoe een kat werd aangereden.. Hij liep in alle onschuld met z'n vlooien over de weg, tot er keihard een brommer aankwam en recht over zijn lijfje heen reed. Totaal in chock kroop hij helemaal spastisch en super snel naar de kant. Z'n voor- en achterkant bewogen apart van elkaar. Degene die 'm had aangereden reed weer terug om het beestje te bekijken. Waarschijnlijk had hij de conclusie trokken dat hij niet meer te redden was, en nam hem mee in een roze plasticzakje om vervolgens weg te rijden terwijl de kat eruit probeerde te komen. Serieus.. ik ben nog nooit zo misselijk en ontdaan geweest van zoiets. En ik weet eigenlijk ook niet waarom ik dit in geuren en kleuren met jullie deel, haha. Was gewoon heel naar.
Straks eten, vanavond naar een bar met livemuziek.
Selamat Sore! Tot de volgende :)
-
13 Augustus 2010 - 10:02
Lauren :
ps. Foto volgen later! -
13 Augustus 2010 - 10:28
Lauri:
Even correctie het is Toga Bunka maar Toyabunka
-
13 Augustus 2010 - 10:33
Papi:
Jeetje Lau wat een verslag het is de langste, die ik gelezen heb. Goed dat je over Bali bent gaan zwerven. Goed voor mij en Liz als we daar komen.
Ik heb een powerpoint gemaakt met alle foto's en verslagen. ik heb er reeds 1 naar je email adres opgestuurd.
Liefs en cium ook voor de girls, Papi -
13 Augustus 2010 - 10:41
Papi:
Ja dat dacht ik al. en Lauri meervoud van monikken is MONKS.
Maar enfin als jullie maar lol hebben. Jullie vakantie is bijna voorbij.
Geniet er maar nog even van. Het weer hier is klote van de bok. Althans hier in de Residentie -
13 Augustus 2010 - 11:53
Rose:
Hoi Armand
Wat schrijft Lauren heel erg leuk. Ze heeft veel humor. En dat heeft ze echt van jou.
Als ik haar verslag lees dan herken ik jouw humor daarin.
Ik heb zo gelachen om de letters f en v die de indonesiers uitspreken als p (Fotatoe por you).
Dat zijn dingen die wij goed herkennen. Leuk hoor. Wanneer jullie naar Ind. gaan houden jullie ook zo'n verslag bij? Heel leuk.
Groetjes aan Elisabeth
Doei
Rose
-
13 Augustus 2010 - 13:12
Georgina:
Ik zie al helemaal voor me hoe kak bruin je aankomt! Zijn cos en gin er eigenlijk al? Ik hoor er helemaal niks over. En wat zielig van dat katje, misschien nam hij hem wel mee om op te eten ofzo. Ik bedoel: een half dooie kat meenemen in een plastic zak? uhh? Maargoed :p Nog veeeel plezier en slamat makan
Dat is het enige indische dat ik ken en is volgens mij eetsmakelijk. Alvast voor morgen ofzo haha xx -
13 Augustus 2010 - 19:05
Louis:
Hallo Lauren wat een spannend,mysterieus,mooi en luguber verhaal heb je neer gezet, het was zeker een verhaal met no Fear.
Zo zie je maar in een land als Indonesia kan je van alles meemaken,de ene keer lig je lekker aan het strand te zonnen,en op het zelfde grondgebied loop je even later op de tast bergen te beklimmen. De oostkust van Lombok is zelfs zo droog als de woestijn.In ieder geval in Indonesia verga je niet van de honger want de Saté kampong met rijst en groenten zal zeker gesmaakt hebben.
En met zo'n goede voedingsbodem is reizen door dat mooie land allen maar fascinerend.
Enjoy your journey
bye2
Ludwig
-
14 Augustus 2010 - 05:32
:
lullie, leuke verhalen! dikke kus vanuit het nu regenachtige Lombok. See you soon!! xxxxx -
14 Augustus 2010 - 06:01
Egberta:
He Lau, als je zometeen terug komt heb je een intercom op je kamer een nieuwe tv kabel (dus super beeld) en sneller internet.
Leuk om alles te lezen ik kan de karaoke en muziek bar al helemaal voorstellen..geniet er van! Enne als je terug komt gaan we wel op onze rustige noordzee surfen. -
14 Augustus 2010 - 13:19
Mam:
Goed dat je waarschuwt, heb het ook niet gelezen!
Wanneer kom je precies aan op Schiphol? Dan kan ik vrij nemen om je te halen.
kuss en geniet nog! xxxxx -
15 Augustus 2010 - 09:20
Mary:
met veel plezier je verslagen gelezen... wat een prachtige tripheb je gemaakt!
zal wel weer even wennen zijn, zo terug in nederland!
dikke kus en tot gauw!
liefs mary & co -
16 Augustus 2010 - 16:26
Zwet:
hey lau (en de rest)
eindelijk de moed/rust gevonden om in een ruk al je stukjes te lezen! klinkt allemaal supergaaf! Ik wens jou en de rest van de meiden nog heeeeeeeel veeel plezier!
maar dat lukt toch wel!
dikke kus
zwetje -
19 Augustus 2010 - 20:56
Saskia:
Ik zit 3x per dag te kijken maar nee.....geen nieuw verhaal :(
Laatste weekend daar girls
Heel veel plezier nog en Ils, xieje van de week :)
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
